φθορά στην αφθαρσία, από τον πόνο και τη θλίψη στη μακάρια γαλήνη. Αν και εκείνος απουσίαζε, ο Μητροπολίτης, οι ιερείς, οι πιστοί, οι συγγενείς του ήταν εκεί γι' αυτόν. Και στέκονταν περίλυποι, που έφυγε απρόοπτα από τη ζωή. Αλλά και χαρούμενοι, με τη βεβαιότητα της μετάκλησής του στην ανέσπερη Βαιλεία του Θεού. Πέρασαν κιόλας 40 ημέρες από τον απροσδόκητο χαμό του σε τροχαίο. Και εψάλλη μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης μνημόσυνο. Από το εργαστήρι της φθαρτής ζωής στη γη, ο π. Γερβάσιος πέρασε με επώδυνο τρόπο στη χώρα της αιωνιότητας. Μας άφησε όμως πολύτιμη κληρονομιά του, τον εαυτό του. Και πιο συγκεκριμένα το παράδειγμα του εαυτού του. Επέτρεψε τον αγρό της ψυχής του να τον γεωργήσει δυναμικά ο Θεός προς πνευματικές αναβάσεις. Αναβάσεις καθοδηγητικές, με μοναδικό πιστεύω το "Γεννηθήτω το θέλημά Σου". Προϊόν των προτερημάτων, του ήθους και της προσφοράς του υπήρξε η αληθινή προσευχή του, που εξελισσόταν σε κραυγή της καρδιάς του μέσα στην ησυχία του Θεού.