Όταν οι απλοί άνθρωποι είναι χαριτωμένοι, αφτιασίδωτοι, αγνοί και τα λάθη, που κάνουν είναι χαριτωμένα, αφτιασίδωτα, αγνά. Όπως ακριβώς και η ψυχή τους. Μια γιαγιούλα, 88 περίπου ετών, από ένα μικρό χωριό της
Θεσπρωτίας, πήγε σε γιατρό, που μας
μετέφερε το παρακάτω περιστατικό: "Ήρθε η γιαγιούλα στο ιατρείο, μια πολύ γλυκιά και συμπαθέστατη γυναίκα. Γιαγιά, τι έχεις
τη ρώτησα. Να, παιδάκι μου, νομίζω ότι μου ανεβαίνει η ποίηση
και ήρθα να την μετρήσω, να μου δώσεις και χάπια για την ποίηση. Κατάλαβα, αμέσως, τι εννούσε, της μέτρησα την πίεση, αλλά για την ηλικία της ήταν κανονικότατη, καλύτερη και από τη δική μου. Και της είπα: Γιαγιάκα μου είναι ποίηση η πίεσή σου, μια χαρά είσαι και ούτε φάρμακα θέλεις".
και ήρθα να την μετρήσω, να μου δώσεις και χάπια για την ποίηση. Κατάλαβα, αμέσως, τι εννούσε, της μέτρησα την πίεση, αλλά για την ηλικία της ήταν κανονικότατη, καλύτερη και από τη δική μου. Και της είπα: Γιαγιάκα μου είναι ποίηση η πίεσή σου, μια χαρά είσαι και ούτε φάρμακα θέλεις".