Ανοικτό παραμένει το θέμα αποζημιώσεων από την Αλβανία, για τα εγκλήματα των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία!
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Τι λέει νομική αναφορά του 1992...
Ενώ η επίσημη Αλβανία δια στόματος του πρωθυπουργού Έντι Ράμα ισχυρίζεται ότι το "Τσάμικο" είναι "ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων", (!!!), ανοικτό παραμένει το θέμα των αποζημιώσεων από την Αλβανία, για τα εγκλήματα των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για αποζημίωση των οικογενειών των εκτελεσθέντων Ελλήνων από τους Τσάμηδες, αλλά και των ιδιοκτητών των πυρπολειθεισών οικιών των Ελλήνων. Χαρακτηριστική είναι μια παλαιότερη, του 1992,
νομική αναφορά: "Αξιώσεις αποζημιώσεως της Ελλάδος κατά της Αλβανίας
Επιτίμου Δικηγόρου Αθανασίου Λέκκα. Κυρίως οι Αλβανοί επιδιώκουν την εξασφάλισιν αποζημιώσεως δια την περιουσίαν των Τσάμηδων. Και πάλιν όμως, ως εγκληματίαι πολέμου, ουδεμιάς αποζημιώσεως δικαιούνται. Αντιθέτως, η χώρα μας έχει αξιώσεις αποζημιώσεως εκ μέρους της Αλβανίας. Από πλευράς της πατρίδος μας αι διεκδικήσεις μας έναντι της Αλβανίας συνίστανται : 1) Εις την αποζημίωσιν των οικογενειών των εκτελεσθέντων Ελλήνων υπό των Τσάμηδων και Αλβανών, των προμνησθεισών επαρχιών της Ηπείρου.
2) Εις την αποζημίωσιν των ιδιοκτητών των πυρπολειθεισών οικιών των Ελλήνων των ανωτέρω επαρχιών.
3) Εις την αποζημίωσιν των Ελλήνων υπηκόων εν Αλβανία, που υπέστησαν ζημίας λόγω του πολέμου, απελάθησαν ή εξεδιώχθησαν.
4) Εις την απόδοσιν ποσού 218.000.000 δραχμών που κατέβαλεν η πατρίς μας εις την Αλβανίαν επί κατοχής, το έτος 1942, δια ζημίας που επροκάλεσε, δήθεν, ο Ελληνικός Στρατός. Η Ελλάς ήτο αμυνομένη και όχι επιτιθεμένη και ως εκ τούτου παρανόμως απεζημιώθησαν.
5) Εις απαιτήσεις Ελλήνων, που υπεχρεώθησαν από τους Αλβανούς εις καταναγκαστικά έργα.
6) Εις αποζημίωσιν δια την καταστροφήν των εκκλησιών και την λεηλασίαν του εξοπλισμού τούτων υπό των Αλβανών, κατά την περίοδον της διακυβερνήσεως της χώρας των υπό του Εμβέρ Χότζα.
7) Εις αποζημίωσιν δια την καταστροφήν των Σχολείων της Βορείου Ηπείρου κατά την περίοδον ταύτην.
8) Εις αποζημιώσεις δια τας καταστροφάς και ζημίας που υπέστησαν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Ούτω οι Αλβανοί, όχι μόνον δεν δικαιούνται επανεγκαταστάσεως εις την Ήπειρον και αποζημιώσεως δια την περιουσίαν των, αλλ’, αντιθέτως, η χώρα μας διατηρεί αξιώσεις εναντίον της χώρας ταύτης". Να σημειωθεί ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, δήλωσε, ανιστόρητα έως προκλητικά, όπως επισημαίνουν διπλωματικοί κύκλοι, στην τηλεοπτική εκπομπή "Ιστορίες" και στο δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά για τα θέμα των "Τσάμηδων": " Τι σημαίνει αλυτρωτική προπαγάνδα; Δεν νομίζω ότι είναι αλυτρωτικό να λες στα παιδιά μας πού έμεναν οι Αλβανοί και δε νομίζω ότι είναι αλυτρωτικό να λες στους ανθρώπους ότι υπήρχε μια περιοχή που λεγόταν Τσαμουριά, όπου έμεναν Αλβανοί, όπου δυστυχώς – κι αυτό δεν είναι το τι λέμε στα παιδιά μας, είναι αυτό που βλέπουμε – οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να επισκεφτούν (….); Δεν έχουμε καμία βλέψη, κανείς δεν μπορεί να έχει τέτοιες βλέψεις σαν την αλλαγή συνόρων, στρατηγική δηλαδή να πάρει ένα κομμάτι της Ελλάδας, ή ένα κομμάτι της Σερβίας, ή ένα κομμάτι της «Μακεδονίας» για να φτιάξει τη «Φυσική Αλβανία». Όχι. Απλά πιστεύουμε ότι είναι ώρα να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια του παρελθόντος, να κοιταχτούμε στα μάτια και να πούμε: «Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι, που είναι 80 χρονών, γυναίκες και άνδρες, που τους ανάγκασαν να φύγουν από τα σπίτια τους, να μην μπορούν να πάνε πίσω να τα επισκεφθούν; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που κατάγονται από αυτή την περιοχή, που είναι Αλβανοί, να μην μπορούν να διασχίσουν τα σύνορα ενός μεγάλου Ευρωπαϊκού γείτονα όπως είναι η Ελλάδα; Είναι δυνατόν; Τι είναι αλυτρωτικό σε αυτό; Τίποτα".
Επιτίμου Δικηγόρου Αθανασίου Λέκκα. Κυρίως οι Αλβανοί επιδιώκουν την εξασφάλισιν αποζημιώσεως δια την περιουσίαν των Τσάμηδων. Και πάλιν όμως, ως εγκληματίαι πολέμου, ουδεμιάς αποζημιώσεως δικαιούνται. Αντιθέτως, η χώρα μας έχει αξιώσεις αποζημιώσεως εκ μέρους της Αλβανίας. Από πλευράς της πατρίδος μας αι διεκδικήσεις μας έναντι της Αλβανίας συνίστανται : 1) Εις την αποζημίωσιν των οικογενειών των εκτελεσθέντων Ελλήνων υπό των Τσάμηδων και Αλβανών, των προμνησθεισών επαρχιών της Ηπείρου.
2) Εις την αποζημίωσιν των ιδιοκτητών των πυρπολειθεισών οικιών των Ελλήνων των ανωτέρω επαρχιών.
3) Εις την αποζημίωσιν των Ελλήνων υπηκόων εν Αλβανία, που υπέστησαν ζημίας λόγω του πολέμου, απελάθησαν ή εξεδιώχθησαν.
4) Εις την απόδοσιν ποσού 218.000.000 δραχμών που κατέβαλεν η πατρίς μας εις την Αλβανίαν επί κατοχής, το έτος 1942, δια ζημίας που επροκάλεσε, δήθεν, ο Ελληνικός Στρατός. Η Ελλάς ήτο αμυνομένη και όχι επιτιθεμένη και ως εκ τούτου παρανόμως απεζημιώθησαν.
5) Εις απαιτήσεις Ελλήνων, που υπεχρεώθησαν από τους Αλβανούς εις καταναγκαστικά έργα.
6) Εις αποζημίωσιν δια την καταστροφήν των εκκλησιών και την λεηλασίαν του εξοπλισμού τούτων υπό των Αλβανών, κατά την περίοδον της διακυβερνήσεως της χώρας των υπό του Εμβέρ Χότζα.
7) Εις αποζημίωσιν δια την καταστροφήν των Σχολείων της Βορείου Ηπείρου κατά την περίοδον ταύτην.
8) Εις αποζημιώσεις δια τας καταστροφάς και ζημίας που υπέστησαν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Ούτω οι Αλβανοί, όχι μόνον δεν δικαιούνται επανεγκαταστάσεως εις την Ήπειρον και αποζημιώσεως δια την περιουσίαν των, αλλ’, αντιθέτως, η χώρα μας διατηρεί αξιώσεις εναντίον της χώρας ταύτης". Να σημειωθεί ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, δήλωσε, ανιστόρητα έως προκλητικά, όπως επισημαίνουν διπλωματικοί κύκλοι, στην τηλεοπτική εκπομπή "Ιστορίες" και στο δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά για τα θέμα των "Τσάμηδων": " Τι σημαίνει αλυτρωτική προπαγάνδα; Δεν νομίζω ότι είναι αλυτρωτικό να λες στα παιδιά μας πού έμεναν οι Αλβανοί και δε νομίζω ότι είναι αλυτρωτικό να λες στους ανθρώπους ότι υπήρχε μια περιοχή που λεγόταν Τσαμουριά, όπου έμεναν Αλβανοί, όπου δυστυχώς – κι αυτό δεν είναι το τι λέμε στα παιδιά μας, είναι αυτό που βλέπουμε – οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να επισκεφτούν (….); Δεν έχουμε καμία βλέψη, κανείς δεν μπορεί να έχει τέτοιες βλέψεις σαν την αλλαγή συνόρων, στρατηγική δηλαδή να πάρει ένα κομμάτι της Ελλάδας, ή ένα κομμάτι της Σερβίας, ή ένα κομμάτι της «Μακεδονίας» για να φτιάξει τη «Φυσική Αλβανία». Όχι. Απλά πιστεύουμε ότι είναι ώρα να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια του παρελθόντος, να κοιταχτούμε στα μάτια και να πούμε: «Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι, που είναι 80 χρονών, γυναίκες και άνδρες, που τους ανάγκασαν να φύγουν από τα σπίτια τους, να μην μπορούν να πάνε πίσω να τα επισκεφθούν; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που κατάγονται από αυτή την περιοχή, που είναι Αλβανοί, να μην μπορούν να διασχίσουν τα σύνορα ενός μεγάλου Ευρωπαϊκού γείτονα όπως είναι η Ελλάδα; Είναι δυνατόν; Τι είναι αλυτρωτικό σε αυτό; Τίποτα".
Αξίζει να σημειωθεί ότι
Στους
απελευθερωτικούς αγώνες των Ηπειρωτών κατά του κατακτητού οι
Μουσουλμάνοι Τσάμηδες βρίσκονταν φανερά στο πλευρό των Τούρκων και των
Αλβανών. Στους αγώνες των Σουλιωτών κατά του Αλή Πασά είναι γνωστή η
πολλαπλή και ύπουλη συμπαράταξη των Μουσουλμάνων αυτών μ’ εκείνον. Κατά
την έναρξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου τάσσονται ενάντια στην
απελευθέρωση της Ηπείρου από τους Έλληνες, ενώ αλλάζουν στάση μετά την
ήττα της Τουρκίας και την Υπογραφή της Συνθήκης
Ειρήνης στο Λονδίνο
(17.5.1913), δηλώνοντας, χωρίς να το εννοούν, με υπόμνημά τους (6.11.1913) στην
«Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου επί της Εξωτερικής Οργανώσεως της Αλβανίας», πως
«...Θα συμπολεμήσωμεν μετά των αδελφών μας Χριστιανών, μέχρις εσχάτων
δια να αποκρούσωμεν τον ζυγόν του Αλβανικού Κράτους και να διατηρήσωμεν
την ελευθερία μας εις την αγκάλην της μητρός μας Ελλάδος». Αμέσως, όμως , μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης (30.1.1923), και ενώ
προβάλλεται το γενικό θέμα για ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία, καθώς
και απαλλοτριώσεων μέρους μεγάλων περιουσιών, προς αποκατάσταση των
προσφύγων Ελλήνων, που διέμεναν στην Ανατολή (Μικρά Ασία &
Ανατολική Θράκη), εκείνοι (οι «Μουσουλμάνοι Τσάμηδες») κάτω από την πίεση
εξωτερικών προπαγανδών (Αλβανικής και Ιταλικής), αρνούνται τις
ανταλλαγές και τις απαλλοτριώσεις. Η
ευκαιρία να δείξουν το ανθελληνικό τους μένος δόθηκε κατά την κήρυξη
του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου. Το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου 1940,
εντάσσονται στον Ιταλικό Στρατό οργανώνοντας δύο
(2) Τάγματα δικά τους και με 15 περίπου Αλβανικά Τάγματα, αποτελούμενα
απο 15.000 άνδρες, εισβάλουν στη Σαγιάδα και στους Φιλιάτες, ως μισθοφόροι σύμμαχοι των Ιταλών και κατά τη διάρκεια της Κατοχής διαπράττουν φοβερά εγκλήματα.