Συναπάντημα-συζήτηση με το γνωστό Θεσπρωτό (από την Πόβλα) συγγραφέα Σωτήρη Δημητρίου...

Παρότι πολύ θέλαμε κατά καιρούς να ανταλλάξουμε απόψεις με το γνωστό, από την Πόβλα Φιλιατών, συγγραφέα Σωτήρη Δημητρίου, που είναι στοχαστικός και οραματιστής συνάμα, ευαίσθητος και ρεαλιστής, δεν μας είχε δοθεί η ευκαιρία. Να, όμως, που έγινε και αυτό, παρόντων και συμμετασχόντων στην (επι)κοινωνία, του άλλου συγγραφέα με το ίδιο όνομα Σωτήρη Δημητρίου, που χαρακτηρίστηκε εξαιρετικό το πρώτο του βιβλίο "Μείναμε εμείς..." και του αρχιμουσικού, με μεγάλη καλλιτεχνική προσφορά στον τόπο, Γρηγόρη Πηλείδη. Ο Σωτήρης Δημητρίου έχει κατασταλαγμένες σκέψεις και ξέρει, αυτό είναι ένδειξη βαθιάς ωριμότητας, να ακούει. Και το σημαντικότερο. Απέναντι σε θεωρήσεις του ανθρώπου εκμηδενιστικές, που βάζουν στη θέση του προσώπου μια αφαίρεση, ο Σωτήρης Δημητρίου ορθώνει την αξία του απλού και απαλού ανθρωπισμού. Και δικαιώνεται, γιατί η ίδια η ζωή αργά ή γρήγορα καταδικάζει τα τεχνητά αδιέξοδα μαζί με τις δογματικές αφαιρέσεις. Έχοντας τις αισθήσεις του ξύπνιες, αντιλαμβάνεται καθάρια πως μπαίνουμε σε καιρούς επαναξιοποίησης του ανθρώπου ακέριου, μ' όλες του τις πνευματικές απαιτήσεις. Και νιώθει, το νιώθει εσωτερικά, ότι η πορεία του ανθρώπου προς την πρόοδο, προς ό,τι είναι δικαίωμά του κι επιδίωξη, έχει αναγκαία προϋπόθεση αυτή του την πνευματική επαναξιοποίηση. Τον ανθρωπισμό υπερασπίζεται με τα γραπτά και τη ζωή του ο Σωτήρης Δημητρίου. Τον ανθρωπισμό όχι ως μια στατική έννοια, ως καθεστώς. Αλλά ως μια δυναμική έννοια, που όταν αδιάκοπα κατακτάται παραμένει γόνιμη.  

Η. Μ.