Γιορτές πίτας σε μικρά χωριά της Θεσπρωτίας, όπως το Πολύδροσο και άλλα χωριά της επαρχίας Σουλίου, αλλά και των Φιλιατών, στο Λιά για παράδειγμα, κυρίως το μήνα Αύγουστο, έδωσαν μια άλλη νότα σ' αυτά. Πιο ζωηρή σε σχέση με τη σιωπή του χειμώνα. Αλλά αποτέλεσαν κι ένα αντάμωμα, μια (επι)κοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους, που τόσο ανάγκη την έχουμε. Επιπλέον πρόκειται για εκδηλώσεις, που στόχο είχαν την προβολή και ανάδειξη τοπικών παραδοσιακών σκευασμάτων της περιοχής και την μετάδοση στις νεότερες γενιές του τρόπου ζωής των παλαιότερων γενιών. Οι γιορτές πίτας είχαν μια χροιά ενδιαφέρουσα, γι΄ αυτό προσέλκυσαν το ενδιαφέρον κατοίκων και επισκεπτών. Αναγνώστης της "Κάτοψης", που βρέθηκε σε γιορτή πίτας στο Πολύδροσο Θεσπρωτίας, αλλά και αλλού, μας περιγράφει την ατμόσφαιρα: "Έπιασα θέση από νωρίς κάτω από τον πλάτανο της πλατείας. Ο κόσμος άρχισε να έρχεται και οι νοικοκυρές έφερναν μαζί τους τις... δημιουργίες τους. Έτρωγε μια παρέα, έδινε και στην άλλη. Έφτασαν και σε μένα διάφορα κομμάτια πίτας. Όλα τους γευστικά και απολαυστικά, ανεξάρτητα αν η τεχνική παρασκευής ήταν διαφορετική. Ταυτόχρονα με τις νοστιμιές, που ικανοποιούσαν το στομάχι μου, το κλαρίνο και το τραγούδι, γλύκαινε την καρδιά μου. Αλλά και η συντροφιά με τους άλλους ανθρώπους, γέμιζε ευτυχία την ψυχή μου. Είχε περάσει η ώρα, έπρεπε να φύγω, αλλά έμενα καθηλωμένος στην καρέκλα... Τι με κρατούσε άραγε; Μάλλον η λαχτάρα να ζήσω όσο περισσότερο τη στιγμή, ώστε να μη γίνει ποτέ μια μακρινή ανάμνηση, αλλά ένα επαναλαμβανόμενο βίωμα".