Eίχε την ευγενική καλοσύνη η κόρη του αλησμόνητου Ηπειρώτη πολυβραβευμένου εκδότη, παιδαγωγού και συγγραφέα Χάρη Πάτση, η Ελένη Πάτση, που αντικατέστησε τον πατέρα της επάξια στο "Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση", να μας στείλει ένα βιβλίο του, "Το παράθυρο του ονείρου", το οποίο αποτελεί σχεδόν το κύκνειο άσμα του, όπου περιγράφει με ζωντάνια, αλλά και με όραμα συνάμα, τότε υπήρχε ακόμη η ελπίδα, δεν είχε θαφτεί, όπως σήμερα, τα φτωχικά παιδικά του χρόνια, μέσα από συγκεκριμένα περιστατικά και συμπεριφορές. Και καταλαβαίνουμε από τις πρώτες γραμμές, πως δεν υπάρχει πιο υπέροχη αγάπη από την αγάπη του ανθρώπου, για τα παιδικά του χρόνια. Γι' αυτό η νοσταλγία του, παρά τη σκληρότητα των συνθηκών των χρόνων εκείνων, έχει γλυκιά απόχρωση. Αλλά έχει και ένα σπουδαίο δίδαγμα, ιαχή του συγγραφέα από τους ουρανούς πλέον: Κυνήγησε τ΄ όνειρό σου, έστω και αν φαίνεται άπιαστο και θάρθει, δεν μπορεί να μην έρθει, η ώρα, αν στ' αλήθεια πιστεύεις σ' αυτό, που θα γίνει όχι μόνο πραγματικότητα, αλλά θα σου αλλάξει τη μοίρα σου. Στις καλογραμμένες αράδες των συναρπαστικών διηγημάτων του ο Χάρης Πάτσης εξομολογείται και αυτοαποκαλύπτεται. Μας φανερώνει τη ζωή μιας συγκεκριμένης εποχής, που μπορεί να ήταν στερημένη, είχε, όμως, το μεγαλείο της απλότητας. Ο νους του αείμνηστου Χάρη Πάτση γυρίζει πίσω και στέκεται σε γνώριμα πρόσωπα και σεργιανάει σε νοσταλγικά γεγονότα. Μάκρυναν τα χρόνια της ζωής του και με το βιβλίο το "Παράθυρο του ονείρου", θέλησε και το πέτυχε, να θυμηθεί και να θυμίζει τα χρόνια, που δεν ξαναγυρίζουν, τα χρόνια τα καλά και τα ωραία, τα χρόνια τα αγαπημένα.
Η. Μ.