Γέμισε η Θεσπρωτία αλεπούδες, ακόμη και η Ηγουμενίτσα, η Παραμυθιά, οι Φιλιάτες, όπως και τα χωριά, τόσες, που εξοικειωμένες, όπως είναι με το ανθρώπινο περιβάλλον, κυκλοφορούν άνετα στους δρόμους, με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς στο επαρχιακό ειδικά δίκτυο, πολλές σκοτωμένες από αυτές. Εκτός από τους φυσικούς εχθρούς, το λύκο και το τσακάλι, η αλεπού απειλείται και από τα αυτοκίνητα. Τα τροχαία με θύματα αλεπούδες είναι πολύ συχνά. Μένουν σε περιοχές με έντονη βλάστηση, όπου υπάρχουν δάση και, όταν πέσει ο ήλιος, αφήνουν τη φωλιά τους και κατεβαίνουν σε οικιστικές χώρους, για να βρουν τροφή, ακολουθώντας πάντα διαφορετική διαδρομή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η παρουσία της αλεπούς είναι απαραίτητη για τον «καθαρισμό» των κατοικημένων περιοχών από τα τρωκτικά και άλλα βλαβερά στοιχεία που απειλούν τη δημόσια υγεία. Ερευνα που έχει εκπονήσει το εργαστήριο Θηραματοπονίας του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης απέδειξε πως η αλεπού όχι μόνο δεν είναι επιβλαβής για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, αλλά είναι οικολογικά ωφέλιμη. Οι ερευνητές ανάλυσαν το στομαχικό περιεχομένου περίπου 200 αλεπούδων από όλη την Ελλάδα -και τις τέσσερις εποχές του χρόνου- και διαπίστωσαν πως το μεγαλύτερο και συχνότερο μέρος της τροφής της αποτελούν τα ποντίκια, δευτερευόντως οι σαύρες, τα φίδια, τα σκαθάρια, οι ακρίδες, πολλά είδη φρούτων και πτώματα ή υπολείμματα διάφορων ζώων. Από το 1924 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η αλεπού ήταν επικηρυγμένο είδος, γιατί θεωρείτο πως έκανε κακό στις καλλιέργειες και τα κοτέτσια. Από τότε όμως, τουλάχιστον στη Θεσπρωτία, ο πληθυσμός τους όχι μόνο έχει ανακάμψει, αλλά βρίσκεται σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο.