Από τη μακρινή Μόσχα και μάλιστα από παιδιά, έρχεται το μήνυμα στη σύγχρονη Ελλάδα της κρίσης, ότι οι Ηπειρώτες ευεργέτες αποτελούν ένα διαχρονικό παράδειγμα όχι μόνο φιλανθρωπικής δραστηριότητας, αλλά και πατριωτικής ανάτασης. Οι μαθητές/τριες του Ελληνικού Σχολείου Μόσχας εξυμνούν την προσφορά των Ηπειρωτών ευεργετών με λόγια, όπως "όλοι είμαστε τόσο πολύ χρεωμένοι σ' αυτούς, είναι η μνήμη μας, γι' αυτό ξεχειλίζει η ευγνωμοσύνη, ο σεβασμός, ο θαυμασμός και η αγάπη μας για όλα εκείνα τα πολλά, γνωστά και άγνωστα, που πρόσφεραν τα δύσκολα χρόνια που περνούσε η Ελλάδα". Και προσθέτουν σε επιστολή τους προς τους Έλληνες: "Αυτοί μας δίδαξαν πως πρέπει να είναι ένας σωστός άνθρωπος: μορφωμένος, τολμηρός, όχι αδιάφορος, απλοχέρης, να αγαπά την πατρίδα του και να σκέπτεται το μέλλον". Σημειώνουν πως οι ευεργέτες, παρόλο, που ζούσαν μακριά από την πατρίδα τους, νοσταλγούσαν τη σκλαβωμένη Ελλάδα. Πλούτισαν, αλλά τον πλούτο δεν τον θεώρησαν μέσο προσωπικής απόλαυσης. Πόσοι και πόσοι ευεργετήθηκαν από αυτούς"...
"ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Μ' ΑΥΤΟΥΣ"
Συγκλονιστικά τα γραφόμενα της μικρής Σοφίας: "Όταν μας πήγε η καθηγήτριά μας στους τάφους των ευεργετών, περίεργα ένιωσα κάτι να μας δένει μ' αυτούς. Τόσο δυνατό ήταν αυτό, που ένιωσα, ώστε, όταν έβαλα τα λουλούδια στους τάφους τους, αισθάνθηκα ρίγη. Φύγαμε από από το νεκροταφείο και η ψυχή μου σα να φωτίσθηκε από δυνατό φως". Οι μαθητές/τριες από τη Μόσχα μας κοινοποιούν προς κάθε κατεύθυνση ότι "από τη ζωή των ευεργετών οφείλουμε να αντλούμε δύναμη και θάρρος".